Նոյեմբերի 20-ին հայոց լեզու և գրականություն մասնագիտության մի խումբ առաջին կուրսեցիներ կուրսղեկ Զինաիդա Բալայանի գլխավորությամբ այցելել են Ստեփանակերտի տուն-ինտեռնատ:
Տուն-ինտեռնատի բնակիչների համար փոքրիկ համերգային ծրագիր էր նախապատրաստվել` երգ, պար, ասմունք, գիթարով նվագ, նաև` նվերներ` Նոր տարվան ընդառաջ: Նպատակ ունենալով հնարավորինս աշխուժացնել ծերանոցի բնակիչներին` մեզ հաջողվել էր թեկուզ մի կարճ ժամանակ թոթափել նրանց առօրյա անձուկը: Նրանք հավասարապես արտասանում էին, պարում ու զվարճանում: Ոմանք շնորհակալանքի և օրհնանքի խոսքեր շռայլեցին, իսկ մյուսներն այնքան հուզված էին, որ իրենց վերաբերմունքը մի կերպ զսպվող արցունքներով արտահայտեցին:
Մտնելով տուն-ինտեռնատ և հանդիպելով անօգնական հայացքների` հասկացանք, թե ինչքան դաժան է հաճախ կյանքը գտնվում: Նրանցից շատերը մանկավարժներ էին, հասարակական գործիչներ, բժիշկներ, իսկ այսօր… այսօր պարզապես անօգնական ծերեր:
Մեր ցանկությունն է, որ յուրաքանչյուրն իր կյանքի ձմեռն ապրի երեխաների ու հարազատների սիրով ու հոգատարությամբ շրջապատված: Սակայն քանի դեռ մեր շրջապատում կան այնպիսիք, որ ունակ են լքելու իրենց ծնողներին, մենք ենք պարտավոր աջակցել և օգնել բոլոր նրանց, ովքեր մեր կարիքն ունեն: Այդ դեպքում միայն աշխարհի ծերանոցներում կնվազի կարիքավորներ թիվը:
Եկեք անտարբեր չգտնվենք…
Մելինե Հովսեփյան
Էլեոնորա Հասրաթյան
Հ. լ./գրակ. 1