Հունվարի 7-ին Արցախի  պետական  համալսարանում  դասախոսությամբ  հանդես  է  եկել ˝Action  for Peace˝  հասարակական կազմակերպության հիմնադիր-նախագահ, հայ-հունական  ծագում  ունեցող լուսանկարիչ, հնագետ, դոկտոր  Մարինա  Մխիթարյան-Լազարիդուն: Մ. Մխիթարյան-Լազարիդուն Արցախում արդեն երկրորդ անգամ է: Առաջին այցը 2020 թ. սեպտեմբերին էր` նախքան պատերազմը` «Արցախի  կանայք. պատերազմ, ինքնություն  և  խաղաղություն» վավերագրական  լուսանկարչական  պրոյեկտի  համար  նյութեր  հավաքելու  նպատակով,  և  որպես  առաքելություն`   մայր  բուհի  ուսանողությանն էր  ներկայացրել  իր հեղինակած «Խաղաղության  հրեշտակը» խորագրով դասախոսություն-պրեզենտացիան:

Այս անգամ ևս դասախոսության թեման առնչվում էր իր նախագծին` «Գործողություն հանուն խաղաղության», որի ընթացքում բանախոսը ուսանողներին է ներկայացրել իր լուսանկարչական գործերից, որոնք պատմում էին հայի պատմական ճակատագրի, հայկական մշակույթի, և առհասարակ Արցախի մասին: Բանախոսը, ով արդեն հասցրել է տարբեր երկրներում հանդես գալ լուսանկարչական ցուցահանդեսներով, աշխարհի հետ խոսում է արվեստի լեզվով` մասնավորապես լուսանկարչությամբ, որով փորձում է իր նպաստն ունենալ հանուն աշխարհի խաղաղության, ինչպես նաև արդարության բարձրաձայնման:

«Հին հունարենով շատ լավ բառ կա` «նոստոս», որը նշանակում է վերադարձ տուն: Այս անգամ ես եկա իմ ծրագրի երկրորդ մասով` նոստոս հետպատերազմական վիճակ»,-ասում է Մ. Մխիթարյան-Լազարիդուն` նշելով, որ Արցախ վերադառնալն իր համար նման է հարազատ տուն վերադառնալուն, քանի որ, նրա խոսքով, չգալ չէր կարող պարզապես:

«Հույսը, հավատը, սերը շատ կարևոր են, բայց ամենակարևորը սերն է: Աստված սեր է: Եվ ամեն լավ գործ սիրուց է ծնվում: Արցախի հանդեպ ունեցած իմ սերն է թելադրում իմ բոլոր գործողությունները: Ես եկա Արցախ այդ սիրո թելադրանքով և արցախցիների ոգու հզորությունից գոտեպնդված` գնալու եմ Արցախից»,-ասել է Մարինա Մխիթարյան-Լազարիդուն` հավելելով, որ յուրաքանչյուր անգամ Արցախ այցելելիս անպայման այցելում է Արցախի պետական համալսարան, քանի որ, նրա խոսքով,  արցախցու ոգու հզորությունը, արտաքուստ նուրբ ու փխրուն, բայց ներքուստ` հզոր հույսի ու հավատի ուժը ամենաշատը նա տեսնում է Արցախի երիտասարդության աչքերում, որին նա հանդիպում է ամեն անգամ մայր բուհի ուսանողների հետ շփվելիս: