Ծնվել  է  2000թ.  ապրիլի  18-ին  Մարտունու   շրջանի  Ճարտար  քաղաքում: Վեց  տարեկանից  դպրոց  է  հաճախել  Ճարտարում: Վիգենը  դպրոցում  աչքի  ընկնող, բոլորի  կողմից  սիրված  աշակերտ  էր, խելացի  ու  սուր  մտքի  տեր: Բազում  նախասիրություններ   ուներ, շատ  էր   սիրում  բռնցքամարտ  մարզաձևը: Խարիզմատիկ  բնավորություն  ուներ, լավագույնին  ձգտող, բարձրաճաշակ: Ընտանիքում  փոքրն էր: Բոլորն  ուզում  էին, որ  նա  ընտրեր  բժշկի  մասնագիտությունը, բայց  նրան  տեղեկատվական  տեխնոլոգիաների  ոլորտն  էր  հետաքրքրում: 2017թ. ընդունվել  է  ԱրՊՀ  բնագիտական  ֆակուլտետի  «Կիրառական  մաթեմատիկա  և  ինֆորմատիկա»  բաժինը: Ուսումը  կիսատ  թողնելով՝  մեկնում է  ծառայության: Պարտադիր  ժամկետային  ծառայությունն  ավարտելուց  հետո   որոշել  էր  շարունակել  ծառայությունը  Մարտունու  2-րդ  պաշտպանական  շրջանում: Նա շատ  խիզախ  ու  հայրենասեր  զինվոր  էր: Պատերազմի  ժամանակ  հրետանավոր  էր  և   առանց  հարազատներին  տեղյակ  պահելու  մարտական  գործողություններին  մասնակցում  էր  9-րդ  պաշտպանական  շրջանում: Հոկտեմբերի  9-ին  Վիգենն  ու  իր    զինակից  ընկերները  անմահացան:

Ծնվել  է  2000թ. հոկտեմբերի  31-ին  Մարտակերտ  քաղաքում:    2006-2018թթ. հաճախել  է  դպրոց, եղել  է  օրինակելի, սիրված  ու  հարգված  աշակերտ: Բնավորությամբ  աշխույժ  տղա  էր, անչափ  բարի  ու  հոգատար: Չորս տարեկանից   հաճախում  էր  ըմբշամարտի: Սպորտը  նրա  կյանքի  անբաժանելի  մասն  էր: Բազում  հաջողությունների  և  հաղթանակների  է  հասել, տարբեր  երկրներում  և  հարթակներում  արժանացել  բազմաթիվ  մեդալների   և  խրախուսանքների: Վարդանը  մեծ  նպատակներ  ուներ: Նա  երազում  էր  դառնալ  ըմբշամարտի  մարզիչ   կամ  բանակում  անցնել  ծառայության՝  որպես  ֆիզղեկ: Դպրոցն  ավարտելուց  հետո  ընդունվել  է  ԱրՊՀ   ՆԶՊ  բաժինը՝  ցուցաբերելով  բարձր  գնահատականներ: Ուսումը  կիսատ  է  թողնում  և  2020 թ. հունվարի  21-ին  մեկնում  ծառայության: Ծառայում  էր  Մարտունու  2-րդ  պաշտպանական  շրջանում: Վերջին  անգամ  հարազատների  հետ  կապվել  է  հոկտեմբերի  24-ին: Վարդանի  ճակատագիրն  ավելի  քան   երկուսուկես  ամիս  անհայտության  մեջ  էր: Պատերազմից  հետո  հարազատները  երկար  փնտրել  են  նրան  և  միայն  հունվարի   7-ին  իմացել, որ  Վարդանը  անմահացել  է:

Ծնվել  է  1998թ. ապրիլի  26-ին       Մարտունու  շրջանի  Եմիշճյան  գյուղում: 2004թ. հաճախել  է  գյուղի  ութամյա դպրոցը, որից  հետո  ավարտել  Սպիտակաշենի  միջնակարգ  դպրոցը: Դպրոցական  տարիներին  լավ  էր   սովորում, ակտիվ, եռանդով  լեցուն  տղա  էր, չէր  սիրում  սուտը,  բարի  էր  ու  ընկերասեր, ուներ  բազում նպատակներ՝ ապագայի  հետ  կապված: 2016թ. ավարտել  է  դպրոցը   և  ընդունվել  ԱրՊՀ  մանկավարժության  և  սպորտի  ֆակուլտետի  հեռակա  ուսուցման  համակարգի  «Ֆիզիկական  դաստիարակություն  և  սպորտ»  բաժինը: Նույն  թվականին  էլ  անցել  է  ծառայության՝ հայրենիքի  համար  սրբազան  պարտքը  կատարելու: Երկու  տարի  ծառայել  է Մատաղիսում  և  երբևէ  չի  դժգոհել  հարազատներին:  Բնավորությամբ  շատ  զուսպ, հանգիստ  և  հավասարակշռված  տղա  էր: 2020թ.  պատերազմին   կամավորագրվել  էր  և մարտական  գործողություներին   մասնակցում  էր  Մարտունու  3-րդ  պաշտպանական  շրջանում: Վիրավորվել  է  հոկտեմբերի  30-ին  և ծանր  այրվածքների  պատճառով   անմահացել    նոյեմբերի  5-ին:

Ծնվել  է  2001թ. սեպտեմբերի  10-ին  Հադրութ  քաղաքի   ամենակոլորիտային   և ամենահին   թաղամասում:      2007-2019թթ. հաճախել   է  Հադրութի  Մ. Մանվելյանի  անվան  միջնակարգ  հոսքային  դպրոցը: Նա  մանկուց  շատ  կապված  էր  իր  հին  թաղամասի  հին  տան  հետ  և  որոշել  էր  ծառայությունն    ավարտելուց  հետո  տունն  ամբողջությամբ  վերակառուցել: Սամվելը  ուժեղ  ու  մարզված  տղա  էր, պատանեկության  տարիներին  ըմբշամարտով  էր  զբաղվում՝  արժանանալով   բազում  մրցանակների: Բնավորությամբ  հանգիստ  և  հավասարակշռված  տղա  էր, գիտեր  իր խոսքի  արժեքը: 2019թ. ընդունվել  է  ԱրՊՀ  մանկավարժության   և  սպորտի  ֆակուլտետի  «Ֆիզիկական  դաստիարակություն   և   սպորտ»  բաժինը: 2020թ. հունվարի  8-ին  զորակոչվել  է  բանակ, եղել  ավագ  ռադիոհեռախոսավար: Պատերազմի  ժամանակ  էլ   ամենավտանգավոր  տեղերում  կրկին ինքն  էր, օգնելու  բան  լիներ՝  առաջինը  ինքն  էր: Ռադիոհեռախոսը(ռացիան)  տալիս  էր  իր  մտերիմ  ընկերոջը, վերջինս  կարճատես  էր, չթողնելով, որ  նա  առաջ  գնա, ինքն  էր  բարձրանում  դիտակետ  և   ընկերոջ  փոխարեն  տեղեկություն  հաղորդում: Նույնիսկ  այնպես  էր  ստացվել, որ  մենակ  երեք  թուրքի  հետ  էր  կռվել  ու  ոչնչացրել   նրանց: Հետագայում  միայն  պարզվեց, որ  այդ ամբողջ  ընթացքում  նա  հարազատներին  խաբել  էր՝ իր  գտնվելու  վայրի  մասին  սխալ  տեղեկություններ  տալով, բազում  դժվարությունների  մասին  խոսելու, կիսվելու  փոխարեն  ասելով՝  ամեն  բան  շատ  լավ  է: Զոհվել  է  2020թ. հոկտեմբերի  30-ին:  

Ծնվել  է   2002թ. հունվարի  21-ին  Ռուսաստանի  դաշնության  Տիխորեսկ  քաղաքում: 2003թ. ընտանիքը  տեղափոխվել  է  Ստեփանակերտ: Հինգ  տարեկան  չկար, երբ  իր  իսկ  պահանջով  սկսեց  հաճախել  դպրոց: 2006-2016թթ.  սովորել  է  Ա. Գրիբոյեդովի  անվան  N3  դպրոցում, 2016-2019թթ.՝ Վ. Ջհանգիրյանի  անվան  N11 ավագ  դրոցում: 2019թ. ընդունվել  է  ԱրՊՀ  բնագիտական  ֆակուլտետի  «Կիրառական  մաթեմատիկա  և  ինֆորմատիկա»  բաժինը: 2020թ. հուլիսի  6-ին  գնաց հայրենիքի  համար  սրբազան  պարտքը  կատարելու: Ծառայում  էր  Ջրականում: Միքայելը  երբևէ  չէր  դժգոհել  ծառայությունից, նույնիսկ  պատերազմի  ժամանակ  ուրախ  էր  խոսում, ասում  էր, որ  քիչ  է  մնացել, շուտով  ամեն ինչ  կավարտվի  և  նա  կգա  տուն: Երբ  սկսվեց  պատերազմը, նա  զանգեց  հարազատներին   և  նրանց   հաղորդեց, որ  նկուղներ  գնան, հետո  ասաց, որ  իրենց  ապահով  տեղ  են  պահում, այնինչ  պարզվում  է, որ  շատ  անգամներ  եղել  են  շրջափակման  մեջ  և  մեծ   դժվարություններով  դուրս  եկել: Երբ  նրանց  խմբին  հարցրին, թե   ով  է  ուզում  կամավոր   գնալ   և  պաշտպանել  Կարմիր  Շուկա  գյուղը, նա  առաջիններից  էր: Հոկտեմբերի  28-ին  վերջին  անգամ  զանգեց  հարազատներին, ասաց,  որ  բոլորին  շատ  է  կարոտել, քրոջն  էլ  ասաց, որ  երբ  տղա  ունենա, Միշա  դնի  նրա  անունը: 50  օր  անց  Միքայելին  գտան  ԴՆԹ  թեստի  միջոցով: Նա  իր   19  զինակից  ընկերների  հետ  զոհվել  էր  հոկտեմբերի  29-ին  Քերթ  գյուղում:

Ծնվել  է  2001թ. հուլիսի  5-ին  Ասկերանի  շրջանի  Մխիթարաշեն  գյուղում: 2007-2011թթ. սովորել  է  գյուղի  տարրական  դպրոցում: 2011-2018թթ. սովորել  է  Շոշի  Ս. Աբրահամյանի  անվան  միջնակարգ  դպրոցում: 2015-2018թթ. հաճախել  է  Ստեփանակերտի  ԹՈՒՄՈ   ստեղծարար  կենտրոն: Միքայելը  խելացի  և  բանիմաց  աշակերտ  էր: Հարազատներն  ու  ընկերները  նրան  հիշում  են  իր  տարբերվող  ժպիտով  և  անսահման  բարությամբ: Նա  բնավորությամբ   շատ  հանգիստ  և  հավասարակշռված   տղա  էր: Գյուղում  ինքնուրույն  խաղ  է ստեղծել, որից  հետո  էլ  նրան  տեսել  և  հրավիրել  են  ԹՈՒՄՈ  ստեղծարար  կենտրոն՝ գիտելիքները  ավելի  խորացնելու  համար: Միքայելը  նվիրված  և  հավատարիմ  ընկեր  էր, շրջապատում  բոլորը  յուրահատուկ  սիրով  էին  կապված  նրա  հետ: 2018թ. ընդունվել  է  ԱրՊՀ  տնտեսագիտության  ֆակուլտետի  «Ֆինանսներ» բաժինը: 2019թ. զորակոչվել  է  ԱՀ  պաշտպանության  բանակ: Հերոսաբար  զոհվել  է  2020թ. հոկտեմբերի  10-ին, Վարանդայի (Ֆիզուլի) շրջանի  Կարախանբեյլի  գյուղում:  

Ծնվել  է  2002թ. մայիսի  18-ին  Ստեփանակերտում: 2008թ. ընդունվել  է  Ստեփանակերտի  N8  դպրոցը և  ավարտել   2020 թվականին: Հաջող  հանձնելով  քննությունները՝ ընդունվել  է  ԱրՊՀ  բնագիտական   ֆակուլտետի  «Ինֆորմատիկա  և  կիրառական  մաթեմատիկա»  բաժինը: Դեռ   12-րդ  դասարանից   անցնում  էր  ծրագրավորման  կուրսեր՝ Ինսթիգեյթ  մոբայլում: Կենսախինդ, խելացի  ու  հայրենասեր  տղա  էր  Միխայիլը: Լեզու  էր  գտնում  ցանկացած  բնավորության  տեր  մարդկանց  հետ, որի  շնորհիվ  ուներ  մեծ  ընկերական  շրջապատ:  Հետաքրքրված  էր  ֆուտբոլով, նույնիսկ ինստագրամյան  ֆուտբոլային   էջ  ուներ  և  շատ  հետևորդներ: Ուներ  նաև  հեղինակային  ֆիլմ, որն  այդպես  էլ  չհրապարակվեց: 2020թ. հուլիսի  20-ին  զորակոչվել  է  բանակ  և  ծառայության  անցել Ջրականում՝ որպես  հրետանային   մարտկոցի  հրամանատար-հաշվարկող: Պատերազմի  8-րդ  օրը՝ հոկտեմբերի  4-ին, Միխայիլը  հայրենիքի  պաշտպանության  սուրբ  գործում  հերոսաբար  զոհվեց:

Ծնվել  է  1997թ. օգոստոսի  26-ին  Մարտակերտի  շրջանի  Ճանկաթաղ  գյուղում: 2003-2015թթ. սովորել  է  գյուղի  միջնակարգ  դպրոցում, որն  ավարտելուց  հետո  ընդունվել  է  ԱրՊՀ  բնագիտական  ֆակուլտետի «Աշխարհագրություն»  բաժինը: Մասիսն  աշխույժ, բարի, ընկերասեր, կատակասեր, մարդամոտ  տղա  էր, ամեն  մի  դժվար  իրավիճակից  ելք  գտնում  էր: Զենքի  հանդեպ  սեր  ուներ: Փոքր  տարիքից  զբաղվում  էր  որսորդությամբ: Շատ  էր  սիրում  փոքր  երեխաներին: Նշանված  էր, որոշել  էր  պատերազմի  ավարտից  հետո  ամուսնանալ  և  որդի  ունենալ՝  անվանակոչելով  նրան  Մոնթե: 2016թ. հունվարին  զորակոչվել  է  բանակ   և   ծառայության  անցել  Մարտունու  N զորամասում:  Իր  ակտիվ  մասնակցությունն  է  ունեցել  ապրիլյան  քառօրյա  պատերազմում: 2018թ. ավարտել  է  ծառայությունը  և  շարունակել  ուսումը: Սովորելուն  զուգահեռ  աշխատել   է  «Բեյզ  մեթըլս»  ընկերությանը  պատկանող  Կաշենի  լեռնահանքային  համալիրում: Պատերազմի  առաջին  օրվանից  առաջնագծում էր: Զոհվելուց  ընդամենը  ժամեր  առաջ   հասցրել  էր  զինվորների  կյանքեր   փրկել: Նոյեմբերի  1-ին՝  հերթափոխի  ժամանակ, անօդաչու  թռչող   սարքը  Կարմիր  շուկա   գյուղի  մատույցներում  ֆիքսել  էր  մեքենան  և   հարվածել: Մասիսի  հետ  զոհվել  են  իր  երկու  ընկերները:  

Ծնվել  է  2001թ. հունիսի  30-ին  Ասկերանի  շրջանի  Այգեստան  գյուղում: 2007-2019թթ.  հաճախել  է  գյուղի  Խ. Աբովյանի  անվան  միջնակարգ  դպրոցը: Հմուտ  աշակերտ  էր, խելացի, բանիմաց, նպատակներով  ու  երազանքներով  լի: Բնավորությամբ  շատ  համեստ  էր, մեծի  հետ՝  մեծ, փոքրի  հետ՝  փոքր: Նա  շատ  ընկերներ  ուներ, բոլորը  վստահ  էին, որ    ցանկացած  հարցում  Հայկը   նրանց  կհասնի  և  կաջակցի: Հայկն  առանձնակի  սիրով  էր  ֆիլմեր   դիտում: Սպորտային  մարզաձևերից  սիրում  էր  խաղալ  բասկետբոլ, շատ  անգամներ  է   մասնակցել  շրջանային  և  հանրապետական  մրցումների, զբաղեցրել  մրցանակային   տեղեր: 2019թ. ընդունվել  է  ԱրՊՀ  բանասիրական  ֆակուլտետի  «Հայոց  լեզու  և  գրականություն» բաժինը: Նույն  թվականին  էլ  անցել  է  ծառայության  Ջրականում: Ծառայության  մեկ  տարին  և  3  ամիսն  արդեն  անցել  էր, երբ  սկսվեց  դաժան  պատերազմը: Երբևէ   չի  դժգոհել  ծառայությունից: Հայկը  մարտական  գործողություններին  մասնակցել  է  հենց  առաջնագծում: Զոհվել   է  հոկտեմբերի  19-ին:

Ծնվել  է  2002թ. հունվարի  2-ին  Մարտակերտի  շրջանի  Մաղավուզ  գյուղում: 2008-2017թթ. սովորել  է  Մաղավուզի  Մ. Դանիելյանի  անվան  միջնակարգ  դպրոցում: 2017-2018թթ. Իլյան  սովորել  է  Ստեփանակերտի  Ք.Իվանյանի  անվան  ռազմամարզական  վարժարանում: Մեկ  ամսվա  մեջ  ֆիզիկական  բարձր  պատրաստվածության  շնորհիվ  ճանաչվել  է  «Լավագույն  զինվոր-մարզիկ»: 2019-2020թթ. տեղափոխվել  է  գյուղ  և  ավարտել  տեղի  դպրոցը: Դպրոցում  և  վարժարանում  մասնակցել  է  ստեղծագործական, մարզական  մրցաշարերին, «Հայ  ասպետ»  հեռուստանախագծին՝ գրավելով  առաջնակարգ  տեղեր  և  արժանանալով   խրախուսանքների  ու  մեդալների: Իլյան  շատ  էր  սիրում  սպորտը  և  առանձնահատուկ  սեր  ուներ  վոլեյբոլի  նկատմամբ: 2020թ. ընդունվել  է  ԱրՊՀ  մանկավարժության  և  սպորտի  ֆակուլտետի  «Ֆիզիկական  դաստիարակություն   և  սպորտ»  բաժինը: Բարի, կամեցող, լավատես, համառ, հաստատակամ, խելացի  ու  նպատակասլաց` ճանաչողները  այսպես   են  բնութագրում  մերօրյա  հերոսին: Անշահախնդիր    ու  բոլորին  օգնող  տղա  էր  Իլյան: 2020թ. օգոստոսի  11-ին  Իլյան  ծառայության  է  անցնում  Հադրութի  N  զորամասում: Պատերազմի  առաջին  օրերին  վաշտի   կեսը  զոհվել  է, վիրավոր  ու  զոհված  ընկերներին  ինքն  ու  իր  ընկերներն  են  հանել  մարտադաշտից: Չնայած  Հադրութում  էր   ծառայում, բայց  մասնակցել  էր  նաև  Մարտունու  և  Շուշիի  մարտերին: Վիրավորվել  է  նոյեմբերի  7-ին: Անմահացել  է նոյեմբերի 9-ին Շուշիում՝  նռնակը   գրպանում  բացած: Իլյան  երազում  էր  ծառայությունն  ավարտելոց  հետո  վերանորոգել  տունը, իսկ  համալսարանն  ավարտելուց  հետո՝ գյուղի  դպրոցում  վոլեյբոլի  խմբակ  ունենալ  և  մարզել  երեխաներին: