Սպիտակի երկրաշարժի 24 - րդ տարելիցի կապակցությամբ, այսօր Արցախի պետհամալսարանի ղեկավար կազմը, ուսանողները այցելել են Ստեփանակերտի հուշահամալիր և ծաղիկներ դրել երկրաշարժի զոհերի հիշատակը հավերժացնող հուշակոթողին:
1988թ. դեկտեմբերի 7-ին Հայաստանում տեղի ունեցած աննախադեպ ավերիչ երկրաշարժը մի քանի վարկյանում տասնյակ հազարավոր մարդկանց կյանք խլեց, երկրի երեսից ջնջեց քաղաքներ ու գյուղեր, ավերակույտերի վերածեց գործարաններ ու ֆաբրիկաներ, բնակելի տներ, դպրոցներ ու մանկապարտեզներ: Ամեն ինչ: Տարերքը կույր է: Այն սարսափեցնում է իր դաժանությամբ. վշտից խելահեղ, որդեկորույս մայրերի դեմքեր, հարյուրավոր վիրավորներ, հարազատներից, օթևանից զրկված մարդկանց սուգ ու շիվան: Ահավոր ու աննկարագրելի պատկեր էին ներկայացնում Սպիտակի, Լենինականի, Կիրովականի, Ստեփանավանի փլատակները…
Ողբերգությունն ընդգրկեց Հայաստանի տարածքի 40 տոկոսը` մեկ միլիոն բնակչությամբ: Ճշգրտված տվյալներով, զոհվեց 25 հազար մարդ , 20 հազարը տարբեր ծանրության վերքեր ու խեղումներ ստացավ, տուժեց ավելի քան 20 քաղաք ու շրջան, 342 գյուղ, որոնցից 58-ը` հիմնահատակ: Կորսվեց ավելի քան ութ միլիոն քառակուսի մետր բնակտարածություն, որը կազմում էր հանրապետության ամբողջ բնակարանային ֆոնդի 17 տոկոսը: Ավերվեց կամ վթարային վիճակի մեջ էր գտնվում 277 դպրոց, 368 գրադարան, 245 մանկական նախադպրոցական հիմնարկ, 250 առողջապահական օբյեկտ: Դադարել էին գործելուց ավելի քան 170 արդյունաբերական ձեռնարկություն, մասնաճյուղ և արտադրամաս:
Հանրապետությունը կորցրեց տասնամյակների ընթացքում կուտակված ազգային հարստության մեկ երրորդը, ավելի քան կես միլիոն մարդ զրկվեց ապրուստի բոլոր պայմաններից: Իսկ որքան ֆիզիկապես ու բարոյապես խեղված մարդիկ, որքան փշրված ճակատագրեր, որբացած երեխաներ:
Մեր գլխին պայթած ողբերգությունը ցնցեց ամբողջ աշխարհը:
Ողբերգությունը ծնեց նաև մարդկության աննախադեպ կարեկցանքն ու գթասրտությունը: Մեր ցավը դարձավ հիրավի համաժողովրդական, հիրավի համամարդկային ցավ: Երևանը, Հայաստանը դարձավ միջազգային կարեկցանքի ու անշահախնդիր օգնության էպիկենտրոն:
